21 marca to data wybrana nieprzypadkowo dlatego, że przyczyną tej wady genetycznej jest TEN TRZECI (chromosom), który doczepił się do 21 pary chromosomów. Zestaw tych liczb ”dał” datę 21 .III.
Światowy Dzień Zespołu Downa to święto ustanowione w 2005 roku z inicjatywy Europejskiego Stowarzyszenia Zespołu Downa. Od 2012 roku patronat nad obchodami sprawuje Organizacja Narodów Zjednoczonych. Z tej okazji na całym świecie odbywają się imprezy, których celem jest zwiększenie świadomości społecznej dotyczącej zespołu Downa, propagowanie praw i dobra ludzi z tą wadą genetyczną oraz integracja z nimi.
Osoba urodzona z zespołem Downa ma nadmierną ilość materiału genetycznego, wyposażona jest w dodatkowy chromosom 21. Najdotkliwiej odczuwanym zaburzeniem jest osłabienie procesu zapamiętywania i zaburzenie mowy. Osoby te mają mniejsze zdolności poznawcze niż średnia w populacji zdrowej, wahają się one od lekkiego do średniego opóźnienia umysłowego.
Chociaż w Polsce nie są prowadzone dokładne statystyki urodzin dzieci z zespołem Downa, szacuje się, że stanowią ok. 1,4 proc. procent społeczeństwa.
„Urodzenie się dziecka z zespołem Downa jest naturalnym zjawiskiem zmienności biologicznej człowieka. Nie jest temu winien ani tata ani mama.” - tłumaczył już dawno prof. Lejeune. Nie można w zasadzie przewidzieć czy i komu urodzi się dziecko odmienne. Nie można zapobiec wystąpieniu nierozdzielenia się chromosomów 21. w komórce matczynej lub ojcowskiej, które zazwyczaj prowadzi do wykształcenia się fenotypu zespołu Downa.
Żadna niepełnosprawność nie jest tak obarczona mitami, jak zespół Downa. Tymczasem jest to wada genetyczna, która powoduje zaburzenia w organizmie, wymagające, podobnie jak inne schorzenia, odpowiedniego wspierania rozwoju dziecka.
Nie da się chyba znaleźć dwóch identycznych przypadków Zespołu Downa. Każde dziecko z tym zespołem jest inne, zarówno pod względem osobowości, temperamentu, jak i sprawności intelektualnej, czy fizycznej. Część z nich bywa radosna i zawsze uśmiechnięta, część zaś uparta. Niektóre są ruchliwe oraz głośne, inne ciche i całkiem spokojne.
Mają jednak takie same oczekiwania jak ich zdrowi koledzy. Tak samo potrzebują akceptacji i miłości od bliskich, tak samo odczuwają smutek, gdy zostaną odrzucone.
We wzajemnych relacjach wzbogacają nas, podobnie jak inni. Podobnie jak inni mogą czuć się krzywdzone i cierpieć.
Osób z tym zespołem wad wrodzonych nie trzeba się bać. Są członkami naszego społeczeństwa, więc powinniśmy znaleźć w nim dla nich miejsce. Obawy, jakie mają niektórzy ludzie wobec osób z zespołem Downa wynikają z braku informacji, z oceniania ich jedynie po specyficznym wyglądzie.
Tymczasem każde dziecko z niepełnosprawnością intelektualną potrzebuje pozytywnych wzorców, a takie może dać m. in. kontakt ze zdrowymi rówieśnikami.
Nie zapominajmy, że będzie to miało pozytywny wpływ również na drugą stronę — poprzez obcowanie z niepełnosprawnością, dzieci uczą się tolerancji i niesienia pomocy.
W ten wyjątkowy dzień, wszystkim osobom z Zespołem Downa, a szczególnie uczniom, uczęszczającym do placówek Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom „Bratek” życzymy spełnienia wszelkich marzeń, wielu życzliwych ludzi wokół, którzy dadzą im radość, wsparcie i zrozumienie.
Osoba urodzona z zespołem Downa ma nadmierną ilość materiału genetycznego, wyposażona jest w dodatkowy chromosom 21. Najdotkliwiej odczuwanym zaburzeniem jest osłabienie procesu zapamiętywania i zaburzenie mowy. Osoby te mają mniejsze zdolności poznawcze niż średnia w populacji zdrowej, wahają się one od lekkiego do średniego opóźnienia umysłowego.
Chociaż w Polsce nie są prowadzone dokładne statystyki urodzin dzieci z zespołem Downa, szacuje się, że stanowią ok. 1,4 proc. procent społeczeństwa.
„Urodzenie się dziecka z zespołem Downa jest naturalnym zjawiskiem zmienności biologicznej człowieka. Nie jest temu winien ani tata ani mama.” - tłumaczył już dawno prof. Lejeune. Nie można w zasadzie przewidzieć czy i komu urodzi się dziecko odmienne. Nie można zapobiec wystąpieniu nierozdzielenia się chromosomów 21. w komórce matczynej lub ojcowskiej, które zazwyczaj prowadzi do wykształcenia się fenotypu zespołu Downa.
Żadna niepełnosprawność nie jest tak obarczona mitami, jak zespół Downa. Tymczasem jest to wada genetyczna, która powoduje zaburzenia w organizmie, wymagające, podobnie jak inne schorzenia, odpowiedniego wspierania rozwoju dziecka.
Nie da się chyba znaleźć dwóch identycznych przypadków Zespołu Downa. Każde dziecko z tym zespołem jest inne, zarówno pod względem osobowości, temperamentu, jak i sprawności intelektualnej, czy fizycznej. Część z nich bywa radosna i zawsze uśmiechnięta, część zaś uparta. Niektóre są ruchliwe oraz głośne, inne ciche i całkiem spokojne.
Mają jednak takie same oczekiwania jak ich zdrowi koledzy. Tak samo potrzebują akceptacji i miłości od bliskich, tak samo odczuwają smutek, gdy zostaną odrzucone.
We wzajemnych relacjach wzbogacają nas, podobnie jak inni. Podobnie jak inni mogą czuć się krzywdzone i cierpieć.
Osób z tym zespołem wad wrodzonych nie trzeba się bać. Są członkami naszego społeczeństwa, więc powinniśmy znaleźć w nim dla nich miejsce. Obawy, jakie mają niektórzy ludzie wobec osób z zespołem Downa wynikają z braku informacji, z oceniania ich jedynie po specyficznym wyglądzie.
Tymczasem każde dziecko z niepełnosprawnością intelektualną potrzebuje pozytywnych wzorców, a takie może dać m. in. kontakt ze zdrowymi rówieśnikami.
Nie zapominajmy, że będzie to miało pozytywny wpływ również na drugą stronę — poprzez obcowanie z niepełnosprawnością, dzieci uczą się tolerancji i niesienia pomocy.
W ten wyjątkowy dzień, wszystkim osobom z Zespołem Downa, a szczególnie uczniom, uczęszczającym do placówek Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom „Bratek” życzymy spełnienia wszelkich marzeń, wielu życzliwych ludzi wokół, którzy dadzą im radość, wsparcie i zrozumienie.
Pracownicy „Bratka”
Źródło:
http://www.bardziejkochani.pl
https://www.genetyczne.pl
http://www.niepełnosprawni.pl
